دردی که در سینه دارم ، دوای آن وجود تو است!
آن فریادی که در سینه من برپاست ، فریادیست

که از اعماق قلب من است!
این تپشهای قلب من است که

با فریاد، تو را صدا میکنند!
تو را صدا میکنند و از تو یاری می جویند!
مرا یاری کن ، تو که دوای

دردهای منی ، قلب مرا تسکین کن!
ای تو که تنها نیاز منی ، مرا از

همه چیز و همه کس بی نیاز کن!
من که جز تو کسی ندارم ، مرا از این تنهایی رها کن!
رها کن مرا از غمهایم ، خاموش کن آتش غصه هایم ، به

تو پناه میبرم ای تنها پناه بی

کسی ها ، درهای رحمتت را به رویم باز کن!
سجده میکنم بر خاک تو ، اشک میریزم به

عشق تو ، ای تو که معنای واقعی یک عشقی!
هر گاه به تو پناه می آورم ، دیگر احساس بی کسی

نمیکنم ، نگاه کن به من خسته ، گوش کن  به درد این

دلشکسته ، دستهایم را بگیر و مرا یاری کن ،اگر تا

آخر عمر بخواهی با چشمهای خیسم

سجده میکنم به خاکت ، مرا آرام کن!
آن کسی که از او یاری میخواهم ، آن کسی که میدانم

همیشه با من است، هوای مرا دارد و با من وفادار

است ، او خدای آسمانهاست که همیشه یار و یاور من است!